Η Κατάρρευση της Εποχής του Χαλκού

Κατά τη διάρκεια της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, η Ανατολική Μεσόγειος ήταν στο κέντρο των πιο προηγμένων πολιτισμών του κόσμου. Στην Αίγυπτο, το Νέο Βασίλειο ήταν στο αποκορύφωμά του, στην Μικρά Ασία, οι Χετταίοι είχαν δημιουργήσει μια μεγάλη αυτοκρατορία, στην ακτή του Λεβάντε οι Χαναναίοι πόλεις ευημερούσαν μέσω του εμπορίου από την Αίγυπτο έως τη Μεσοποταμία, και στο Αιγαίο, ο Μυκηναϊκός πολιτισμός ανθούσε.
       Ωστόσο, γύρω στο 1250 π.Χ. η Ανατολική Μεσόγειος σείστηκε από τα κύματα των εισβολών και επιδρομών. Στο Αιγαίο, η κάθοδος των Δωριέων κατέλυσαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Λίγο αργότερα, η Εγγύς Ανατολή επίσης δέχτηκε επίθεση από τους «λαούς της Θάλασσας». Η ερμηνεία της προέλευσης των Λαών της Θάλασσας είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και περίπλοκα ζητήματα της ιστορίας. Μια θεωρία είναι ότι ήταν πρόσφυγες από την κάθοδο των Δωριέων του Αιγαίου, μια άλλη θεωρία λέει ότι ήταν πρόσφυγες από ένα λιμό στην Μικρά Ασία, ή ακόμα και ότι ήρθαν από τη Δυτική Μεσόγειο. Ανεξάρτητα από την προέλευσή τους, οι «Λαών της Θάλασσας» είχε σημαντική επίδραση στην ιστορία της Μεσογείου. Σύμφωνα με Woudhuizen, η εισβολή των Λαών της Θάλασσας μετατοπίζσε αποτελεσματικά το οικονομικό και πολιτικό κέντρο βάρους του μεσογειακού κόσμου από την Εγγύς Ανατολή προς την Κεντρική Μεσόγειο.