|
Η Προέλευση του Ισλάμ
Η θρησκεία του Ισλάμ ιδρύθηκε στις αρχές του 7ου αι. μ.Χ. από τον Μωάμεθ, ένας Άραβας έμπορος από την πόλη της Μέκκας. Στους αιώνες πριν από τη γέννηση του Μωάμεθ, ο Χριστιανισμός είχε γίνει η κυρίαρχη πίστη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και οι περισσότερες άλλες θρησκείες έχουν απαγορευτεί επίσημα. Ο χριστιανισμός εξαπλωνόταν ταχέως σε άλλες περιοχές του κόσμου μέσω των μεγάλων εμπορικών δρόμων της εποχής. Η Μέκκα ήταν μια σημαντική πόλη κατά μήκος αυτών των εμπορικών δρόμων. Εκείνη την εποχή, οι πόλεις της Αραβίας, όπως η Μέκκα και η Μεδίνα, ήταν μία από τις τελευταίες θέσεις στο δυτικό κόσμο, όπου μια πολλαπλότητα των πεποιθήσεων ήταν ακόμα ανεκτή: μερικοί Χριστιανοί και Εβραίοι είχαν μεταναστεύσει στην περιοχή κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων και ζούσαν δίπλα-δίπλα με στους Παγανιστές Άραβες. Αλλά όλο αυτό ήταν για να αλλάξει δραστικά.
Το Ισλάμ κατά τη διάρκεια της ζωής του Μωάμεθ
Το 613 μ.Χ., ο Μωάμεθ άρχισε να δηλώνει ότι ελάμβανε μηνύματα από τον Θεό. Στην αρχή οι Παγανιστικές Άραβες ήταν ανεκτικές ή ακόμη και περίεργος για αυτό το νέο «προφήτη», είχαν ένα γνήσιο ενδιαφέρον για τις μονοθεϊστικές πεποιθήσεις των Εβραίων και των χριστιανών και ήταν πρόθυμοι να δεχτούν ένα άλλο θρησκευτικό σύστημα πεποιθήσεων στην κοινωνία τους. Αλλά όταν ο Μωάμεθ άρχισε να προσβάλλει τις παραδοσιακές Παγανιστικές θεότητες, άρχισαν να δυσπιστούν τον Μωάμεθ. (Ιμπν Ισχάκ, σελ. 167) Η Παγανιστικές Άραβες επέβαλαν ένα εμπορικό εμπάργκο κατά των Μουσουλμάνων, γελοιοποίησαν τον Μωάμεθ στο δημόσιο, και μερικοί από τους σκλάβους που είχαν αρχίσει να ακολουθούν τον Μωάμεθ ξυλοκοπήθηκαν από τα αφεντικά τους. Για να ξεφύγουν από αυτή τη δίωξη, ο Μωάμεθ και οι ακόλουθοί του έφυγαν από τη Μέκκα στη Μεδίνα το 622 μ.Χ., όπου έγιναν δεκτοί από τις τοπικές φυλές Παγανιστικές και Εβραίες εκεί.
Από τη νέα βάση του στη Μεδίνα, Μωάμεθ απέστειλε τους οπαδούς να λεηλατούν τα εμπορικά καραβάνια των παγανιστικών Αράβων. Σε απάντηση, οι Παγανιστές άρχισαν να φρουρούν τα εμπορικά καραβάνια με οπλισμένους στρατιώτες. Στο 624 μ.Χ. οι μουσουλμάνοι επιτέθηκαν και νίκησαν ένα βαρύ φυλασσόμενο εμπορικο καραβάνι, το περιστατικό αυτό είναι γνωστό ως η Μάχη του Μπαντρ και ήταν η πρώτη μεγάλη μάχη στην μουσουλμανική κατάκτηση της Αραβίας. (Βλ. τον χάρτη 1 - 624 μ.Χ.)
Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών Μωάμεθ κατέκτησε την περιοχή στα βόρεια της Μεδίνα και προσπάθησε με τον πόλεμο κατά μιας σειράς από αραβικές φυλές Παγανιστικές και Εβραϊκές. (Βλ. τον χάρτη 2 - 628 μ.Χ.) Καθώς ο Μωάμεθ έγινε πιο ισχυρός, οι σχέσεις με τις τρεις εβραϊκές φυλές της Μεδίνα άρχισαν να επιβαρύνουν. Η λύση του Μωάμεθ ήταν να εκδιώξει τις πρώτες δύο φυλές από την Μεδίνα (η Καϊνούκατο στο 624 μ.Χ. και η Ναδίρ στο 625 μ.Χ.) και στη συνέχεια σφαγίασε την τελική φυλή (η Κυραγζα στο 627 μ.Χ.). Το 630 μ.Χ., ο Μωάμεθ κατέκτησε την πόλη-πατρίδα: Μέκκα, και πάνω από τα επόμενα δύο χρόνια απέστειλε τα στρατεύματά του σε όλη την Ανατολική Αραβία για να κατακτήσουν τις υπόλοιπες Παγανιστικές φυλές. Ο Μωάμεθ κατεδάφισε τα παγανιστικα ιερά των εχθρών νικημένων του (αλ-Μπουχαρί, Βιβλίο 59, # 641) και αρνήθηκε να δεχθεί την συνθηκολόγηση τους έως ότου συμφώνησαν να μετατρέψουν σε νέα θρησκεία του μέχρι να συμφωνήσουν να γίνουν μουσουλμάνοι. (Husayn, σελ. 281) (Βλ. τον χάρτη 3 - 632 μ.Χ.)
Το Χαλιφάτο Ρασιντούν
Ο Μωάμεθ πέθανε το 632 μ.Χ.. Μετά το θάνατό του, οι μουσουλμάνοι κυβερνήθηκαν από μια σειρά χαλίφηδων (Ισλαμιστές ηγέτες) γνωστων ως Χαλίφηδων 'Ρασιντούν' (Αραβικά για «καθοδηγούμενη σωστά»). Οι άνθρωποι αυτοί ήταν οι πιο σημαντικοί σύντροφοι του Μωάμεθ. Η πολιτική των Χαλίφηδων Ρασιντούν ήταν να συνεχιστούν την επιθετική εδαφική επέκταση του Μωάμεθ. Ο πρώτος από αυτούς τους συντρόφους να διοριστεί ο Χαλίφης ήταν Αμπού Μπακρ, ήταν ένα από ήταν ένας από τους πεθερούς του Μωάμεθ και ήταν ο πρώτος άνθρωπος μετά τον Μωάμεθ να ασπαστεί το Ισλάμ. Το πρώτο καθήκον του Αμπού Μπακρ ήταν να καταστείλει μια εξέγερση στην Αραβία που είχε κινηθεί από διάφορες αραβικές φυλές που είχαν παραιτηθεί το Ισλάμ μετά το θάνατο του Μωάμεθ, η καταστολή αυτών των εξεγέρσεων είναι γνωστοί ως οι πόλεμοι της Αποστασίας. Στη συνέχεια, Αμπού Μπακρ ξεκίνησε την εισβολή των δύο μεγάλων υπερδυνάμεων της περιοχής: η Βυζαντινή Αυτοκρατορία της Μεσογείου, και η Σασσανιδή Αυτοκρατορία της Περσίας.
Ωστόσο, Αμπού Μπακρ πέθανε το 634 μ.Χ., και η ηγεσία πέρασε στο επόμενο χαλίφη: Ομάρ Α΄, αλλος παλιός προσήλυτος του Ισλάμ που είχε περάσει 17 χρόνια στο πλευρό του Μωάμεθ. Κατά τη διάρκεια του χαλιφάτου του Ομάρ Α΄, οι μουσουλμανικές στρατιές κατέκτησαν σχεδόν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, της Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας, και ενός μεγάλου μέρους της Περσίας, το υπόλοιπο της Περσίας κατακτήθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας των δύο επόμενων χαλίφηδων Ρασιντούν (Οθμαν και Αλί). (Βλ. τον χάρτη 4 - 661 μ.Χ.)
Το Χαλιφάτο Ρασιντούν ήρθε στο τέλος του με έναν εμφύλιο πόλεμο, το 661 μ.Χ. μια νέα δυναστεία προέκυψε από αυτό τον εμφύλιο πόλεμο, που ήταν γνωστό ως το Χαλιφάτο Ομαγιαδών. Κανένας από αυτούς τους άνδρες ήταν σημαντικοι σύντροφοι του Μωάμεθ.
Η κατάκτηση του Μαγκρέμπ
Κατά τη διάρκεια του Ομαγιαδών Χαλιφάτο, ο ρυθμός των κατακτήσεων άρχισε να επιβραδύνεται. Όταν οι μουσουλμανικές στρατιές έφτασαν στη Βορειοδυτική Αφρική, την οποία οι Άραβες ονομάζουν το «Μαγκρέμπ», αντιμετώπισαν ισχυρή αντίσταση από τους Βερβέρους. Η αντίσταση Βερβερικη οδηγήθηκε από μια βασίλισσα Βερβερικη που ονομάστηκε "Καηρνα", ηγήθηκε των Βερβέρων σε μια σειρά από επιτυχημένες μάχες εναντίον των Μουσουλμάνων. Ωστόσο το 702 μ.Χ., οι μουσουλμάνοι επέστρεψαν και νίκησαν την Καηρνα μια για πάντα στη μάχη της Ταμπάρκα. (Βλ. τον χάρτη 6 – 710 μ.Χ.)
Η Εισβολή της Ευρώπης
Όταν όλη την Βόρεια Αφρική ήταν υπό την κυριαρχία του ισλαμικού χαλιφάτου, οι Μουσουλμάνοι Άραβες δεν έχασαν χρόνο να περάσει τα Στενά του Γιβραλτάρ και εισβάλλουν στην Ευρώπη. Ισπανία των Βησιγότθων κατακτήθηκε μέσα σε λίγα χρόνια, αλλά οι Άραβες σταμάτησαν από τους Φράγκους στη μάχη του Πουατιέ σε 733 μ.Χ.. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης σώθηκε από τη μουσουλμανική κυριαρχία και μέχρι σήμερα παρέμεινε Χριστιανό. (Βλ. τον χάρτη 7 – 733 μ.Χ.)
Η Συνέπεια
Ωστόσο, η επέκταση του Ισλάμ ήταν εκπληκτική. Σε μόλις 100 χρόνια από τότε που ο Μωάμεθ έγινε προφήτης, οι στρατιές του Ισλάμ είχαν κατακτήσει όλα της Αραβίας και στη συνέχεια να επεκταθούν και να κατέκτησαν ως μακρινή δύση ως την Ισπανία και ως μακρινή ανατολή ως το Αφγανιστάν. Το ισλαμικό χαλιφάτο είχε γίνει η μεγαλύτερη αυτοκρατορία του κόσμου, ήλεγχε μερικά από τα πιο σημαντικά κέντρα του πολιτισμού.
Από τις 5 χριστιανές Πατριάρχες (τα 5 μεγάλα αστικά κέντρα του Χριστιανισμού στην 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ.), 3 από αυτούς τώρα βρίσκονταν υπό την ισλαμική κυριαρχία (Ιερουσαλήμ, Αλεξάνδρεια, και Αντιόχεια). Από αυτό το σημείο, η ιστορία της Μεσογείου κυριαρχείτο από τις συγκρούσεις μεταξύ των χριστιανικών και Ισλαμικων δογμάτων, οι Χριστιανοί έλεγχαν τη βόρεια πλευρά της Μεσογείου και οι μουσουλμάνοι έλεγχαν τη νότια πλευρά. Τα πεδία μάχης ήταν να είναι η Ισπανία, η Ιερουσαλήμ, η Κωνσταντινούπολη και τα νησιά στη μέση.
|
|
